کارآفرینی

چالش نوآوری برای سازمانها، مساله ی تازه ای نیست. ماندن در رقابت، حفظ بازار یا مزیت رقابتی و همچنین ورود به بازار تازه میتواند از جمله دلایلی باشد که کسب وکارها ناچارند به نوآوری روی بیاورند. از آنجایی که تنها داشتن ایده های ناب یا خلاقانه نمیتواند ضامن موفقیت شود، لازم است فرآیندی ایجاد گردد تا بر روند اجرای پروژه های نوآورانه نظارت کند. به مجموعه این فرآیندها مدیریت نوآوری گفته میشود. مدیریت نوآوری با استفاده از روش های نظام مند میتواند باعث کاهش ریسک سرمایه گذاری برای سازمانها شود و احتمال رسیدن به بهترین ایده با توجه به نیازهای سازمان را افزایش میدهد.

قیف نوآوری، روشی برای مدیریت ایده های نوآورانه:

مدل های زیادی برای مدیریت نوآوری در سطوح مختلف سازمان وجود دارد، یکی از این مدلها، قیف نوآوری می باشد. در این مدل طی انجام فرآیند منظمی ابتدا به جستوجوی ایده ها پرداخته میشود. سپس ایده ها بر اساس نیاز سازمان و بررسی امکان اجرایی شدن آنها بررسی و غربالگری میشوند. خروجی این مرحله، تعدادی ایده می باشد که قابلیت برطرف کردن نیاز سازمان را دارند و همچنین سازمان میتواند آنها را اجرایی نماید. در گام بعد لازم است تا بر اساس معیارهای مشخص، ایده ها آنالیز شده و بهترین ایده انتخاب شود.

شاید بتوان گفت این مرحله، سخت‌ترین و حساس‌ترین مرحله در هر مدل مدیریت نوآوری می باشد.

معیارهای تعریف شده باید کاملا روشن و در راستای اهداف سازمان باشد؛ همچنین لازم است که معیارها قابل اندازه گیری باشند تا بتواند بین ایده های خوب و بد تمایز ایجاد نماید.

پس از طی این گام ممکن است بین یک تا سه ایده انتخاب شود. اکنون لازم است تا این ایده ها اجرا شوند. و بازخوردهای لازم جهت اصلاح و یا تکمیل آن به صورت مداوم به مدیران ارشد سازمان و یا مسئول پروژه اعلام گردد.

همانطور که در تصویر بالا مشخص است، در هر مرحله از قیف، نوعی غربالگری و انتخاب بهترین گزینه ها وجود دارد. از نکات منفی این روش دقیقا همین است!! ایده هایی که امتیاز کافی در مرحله ای کسب نکرده باشند، به فاز بعدی وارد نمیشوند. چه بسا با ایجاد تغییری کوچک در یک ایده، تغییری بزرگی در نتیجه آن ایجاد گردد. از طرفی، جمع آوری ایده از درون سازمان هم الزاما نمیتواند رسیدن به بهترین نتیجه را تضمین کند. به خصوص در دوران کنونی که گستردگی اطلاعات باعث شده هر فردی بتواند دانش و مهارت لازم برای حل بزرگترین مسایل در سازمان ها را داشته باشد.

صنایع داروسازی این واقعیت را به خوبی نشان می دهند، تنها یک ترکیب دارویی از میان هر ۱۰۰۰۰ مورد به یک داروی جدید و موفق تبدیل می شود که زمان کل از کشف تا به بازار آمدن ۱۲ سال و هزینه کل آن تقریباً ۳۵۰ میلیون دلار است!

از این روست که فرایند نوآوری را اغلب به صورت قیف ترسیم می کنند که تعداد بسیار زیادی ایده جدید از سرگشاد آن وارد می شوند، اما تنها تعداد معدودی می توانند فرایند توسعه محصول را طی کنند.